Bir yaş sonrası bebeklerde anneye düşkünlük oluşmaya başlıyor. Özellikle çalışan anneler için bu çok yaşanan bir durum. Benim kızım şu an sabahları eğer ben bırakırsam ağlıyor. Yapışıyor bırakmayayım onu yanında kalayım diye resmen binayı yıkıyor. Bu sebepten dolayı ben bırakmıyorum kızımı. Ağlamasını geçtim kendini atıyor yerlere. Eve geldiğim de de bana yapışıyor. devamlı kucağıma gelmek istiyor yada onun yanında oturayım onunla oynayayım. yanından ayrıldığım an anne nerede diye evi dolanmaya başlıyor.
Sabahları işe gittiğim için devamlı onu bırakıp gideceğim korkusu oluşmuş durumda. Konuşarak anlatıyorum herşeyi kızıma. 1,5 yaşında bebek gibi değil yetişkin bir insan gibi alıp karşıma konuşup anlatıyorum; annecim ben işe gidiyorum akşam yine gelcem gelirken sana mamak getircem, gelince güzel güzel oyunlar oynucaz diyorum. tamam diyo ama korku var yinede ya giderse ve gelmezse. Çalışan annelerin en büyük sorunu bu.
Çözümü eve geldiğinizde çocuğunuzla daha fazla vakit geçirmek ama boşu boşuna değil. ilgilenerek ona onu çok sevdiğinizi hissettirerek vakit geçirmek. oyun oynamak zıplamak eğlenmek onun kikir kikir güldüğünü görmek.
Benim içim ancak o zaman rahat ediyor. Arkamdan ağlasa da akşam kahkahalarla gülebiliyorsak anneciğim, canım annem, benim annem diyorsa demek ki yeteri kadar mutlu benim kızım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder